100. YILINDA CUMHURİYET

Cumhuriyet 1908 devriminin devamı ve zirvesidir. Bir asırlık Cumhuriyet yalnızca emperyalist işgale karşı bir kurtuluş mücadelesi değil,aynı zamanda monarşik ve din temelli hanedanlığa karşı bir yurttaşlık ve laiklik mücadelesidir de. Özcesi; 1923’te kurulan Cumhuriyet bizim 1789’umuzdur ve gecikmiş bir burjuva devrimidir. Bir asrı geride bırakan Cumhuriyet artık 1923’te kurulan Cumhuriyet değil. Cumhuriyetin karşı karşıya kaldığı en önemli mesele; Cumhuriyet’in varmış gibi davranılmasıdır. Rejim inşa eden bir parti olan  Siyasal İslamcı AKP, on yıllardır devam eden bir süreci ( 1946’dan bu yana, Soğuk Savaş politikaları ile devam eden) nihayete erdirmiş ve 1923 paradigmasını tasfiye etmiştir. Buna rağmen Cumhuriyet’in 100.kuruluş yılına girilirken  AKP kendini “Cumhuriyetçi” gibi sunabilmekte. Muhalefet partileri de Siyasal İslamcıların, 1923’te kurulan Cumhuriyeti yıkmamış gibi yapmakta ve içi boşaltılmış Cumhuriyetin kutlamalarında bulunmaktadırlar. Oysa ortada kutlanacak bir Cumhuriyet yoktur. Cumhuriyet’in koordinatları laiklik,aydınlanma,bağımsızlık ise ve içinde bulunduğumuz rejim Saray’dan ve hilafet özlemcileri tarafından yönetiliyorsa buna Cumhuriyet denemez. Her şeyden önce ortada kutlanacak bir Cumhuriyet bulunmadığı ve onu sınıfsal bir içerikle yeniden  kurulması  gerekiyor. Ancak kurulacak yeni Cumhuriyet’in bir “eşitler cumhuriyeti” olacağını, Cumhuriyet’in kazanımlarından geriye düşmeden, daha ilerisini,daha eşitini,daha özgürünü daha kamucu ve daha ekolojik olanı; devrimci bir temelde kurulması gerektiğini bilmemiz gerekiyor. Yani Cumhuriyet şimdiki halinin zıttı olarak  “Emekçi Cumhuriyeti” olarak yeniden inşa edilmesi gerekiyor. Buda ancak başta işçi sınıfının  yer aldığı emekçi sınıflar tarafından gerçekleştirebilir.Daha Laik,eşitlikçi, özgür, demokratik ve ekolojik bir ülkede yaşamanın olmazsa olmaz ön koşulu budur.