Türkiye'de Siyasal İslam

Siyasal yada Politik İslam,İslam’ın Siyasal amaçlar için kullanılmasıdır. Siyasal İslamcı AKP’nin temelleri 1946 yılında başlayan “soğuk savaş” döneminde yönetici sınıfların dini yardıma çağırması ve sonrası uygulanan “yeşil kuşak” politikaları ile atılmıştır. Başka bir söylemle Siyasal İslamcı AKP bir “soğuk savaş” döneminin imalatıdır. Öte yandan Siyasal İslam sosyolojik olarak tabanı,200 yıldır sürmekte olan Osmanlı-Türk Modernleşmesi’ne ayak uyduramayan yada tepki gösteren kesimlerden oluşmaktadır. AKP müesses nizamın(kurulu düzenin) diğer siyasi partilerinden farklı bir parti. Lider kadroları zaman zaman gerçek düşüncelerini toplumla  paylaştılar. Abdullah Gül “İslama aykırı kanun kalkacak”, Tayyip Erdoğan “ demokrasi bizim için bir tramvaydır. İstediğimiz durağa gelince ineriz.” Siyasal İslamcı AKP’yi   Hıristiyan dünyasındaki Hıristiyan Demokrat Partilerle karıştırmamak gerekir. Onların teokratik bir devlet kurma gibi politik bir hedefleri yoktur. Bütün bu tarihsel gerçeklere rağmen Sol Liberallerin, tarikatları-cemaatları sivil toplum kuruluşu olarak nitelemeleri ve 3Kasım 2002’de AKP’nin  kazandığı seçimleri Muhafazakar Demokrat İnkilap olarak karşılamaları, Türkiye’nin demokratikleştiresini Siyasal İslamdan beklemeleri  ise  tarihsel anlamda büyük bir yanılgıydı. AKP ve Erdoğan, Neo-Liberalizm ile dinciliğin ölümcül sentezini yaşama geçirdiler. Çeyrek yüzyıla yaklaşan iktidarlarında Türkiye’yi Cumhuriyet tarihinin iki katı kadar borçlandırdılar, Cumhuriyet’in ekonomik birikimini yağmaladılar ve talan ettiler.  Bunun sonunda servetin ve gelirin %80’i nüfusun %20 elinde toplandı. Nüfusun %80’ni açlık ve yoksulluk sınırının altında yaşıyor. Türkiye dünyanın en kötü gelir dağılımına sahip ülkelerin başında yer alıyor. Heralde sömürü, yağma ve talan bahsinde hiçbir iktidar dinci, ihvancı AKP ile yarışamaz. Hiçbir sınır tanımıyorlar. Ayrıca Türkiye’yi  alaturka bir İslam devleti yapmak gibi ajandası var. Onun içinde mevcut olanı yıkıp kendi rejimini dayatmak istiyorlar. Eğer başarabilirlerse ilelebet iktidarda kalmak istiyorlar.AKP varlık nedenini “düşmanlaştırmaya” borçlu. Kendinden saymadığı,kendini desteklemeyen, toplumun öteki büyük yarısını düşman ilan ediyor ve öyle davranıyor. Aslında bu yapılanının dünyada bir benzeri yok. İki farklı hukuk sistemi yok ama Siyasal İslamcı AKP ve Erdoğan mevcut hukuku iki kesime farklı uyguluyor. Yandaşlara suç işlemek,çalmak, çırpmak,yağmalamak,talan etmek serbest. Ayrıca Siyasal İslamcı AKP ve Erdoğan kendilerini iktidara taşıyan Anadolu dindarlığını “selefileştirmeye” çalışıyor! Kuruluş amaçlarından uzaklaşan ve demokrasinin ön koşulu olan laikliği tasfiye eden bir aparata  dönüşen “Diyanet”in son zamanlardaki çıkışlarının(Kuran’ı yorumlama tekeli, kadınların mirastan yarım pay alması… Önümüzdeki günlerde bir erkeğin birden fazla kadınla evlenmesi diyanetin hutbesinin konusu olması sürpriz sayılmaz!) ardında böyle bir gerçek var. 19Mart’da CHP’ye ve CHP’li belediyelere düzenlenen, darbelerin, operasyonların, tutuklamaların ardında böyle bir arka plan var.  Muhalefetsiz bir demokrasi arayışındalar! ( İnsanlık henüz muhalefetsiz bir demokrasiyi keşfedemedi) Etik değerlere yapancılaşmış bir rejim söz konusu. Hiçbir meşruiyeti, inandırıcı ve rıza üretme yeteneği yok. Gayri meşru. Etik sınır demektir, potansiyel olarak yapılabilir olandan kaçınmak demektir. Etik değerlere, ahlaki değerlere bu denli yabancılaşmış, aşırılığın, ölçüsüzlüğün kural olduğu bir rejim sürdürülemez.  

       Ezcümle; Siyasal İslamcı AKP’nin ve Erdoğan’ın otoriterlikten de öte teokratik  totaliter bir rejim kurma girişimleri 200 yıllık Osmanlı-Türk Modernleşmesi’nin birikimine çarpıp dağılacaktır. Bu birikim,Türkiye’nin Ortadoğulaşmasına, Mollaların ( ruhban sınıfı) yönettiği bir İran, “Taliban”ın yönettiği bir Afganistan, İŞİD artıklarının yönettiği bir Suriye, sonu gelmez etnik, dinsel ve mezhepsel, boğalaşmaların, kavgaların hüküm sürdüğü bir Lübnan olmasına asla izin vermeyecektir!