ÖTEKİLER(Taşeron İşçiler)

  En kutsal saydığımız değerlerin altüst olduğu,acıma ve merhametin kaybolduğu,riyakarlık ve ihanetin itibar gördüğü bir durumla karşı karşıyayız...Haklının değil,güçlünün sözünün geçtiği,ona itibar edildiği, mücadele edenin değil teslimiyetçinin,işbirlikçinin rağbet gördüğü bir ortamda nefes almaya çalışıyoruz!..

    Sadakatin, parayla alınıp satılan bir metaya dönüştüğü;emeğin yok pahasına acımasız ellerde incindiği,ötelendiği aşikardır.Onur ve namusun es geçildiği;çapulcu,fırsatçı ve yağmacının borusunun öttüğü;sanal ve sevgiden uzak bir yaşama zorlanıyoruz...

   Kırk küsur yıllık işçilik hayatımda,yemek menüsü olarak hazırlanan bir tavuğun on üç eşit parçaya bölündüğünü;karınları doymadığı için yemekhaneden cebinde ekmek aşıran işçi arakadaşlarımın mahcup hallerine şahit oldum.

  ...Bir de herkesin yemeğini yeyip,çayını,kahvesini içmek için  yemekhaneyi terkederken birinin onlara:”Ne bu ya!niye erken geldiniz?..veya “Niye geç kaldınız?”diye çıkışır mı tedirginliğiyle yemeğini sessizce yiyerek,oradan adeta sıvışarak uzaklaşan,müteahhit ve taşeron firmalarda çalışan emekçi arkadaşlarımın ibretlik hallerine üzülerek şahit oldum.

     Kapılarında “Müteahhit ve Taşeron İşçiler Giremez!”levhalarının asıldığı çay ocakları ve umumi tuvaletlere rahat girip çıkamayan;adeta bir sığıntı gibi tehditkar bakışlar altında ekmek parasını kazanmaya çalışan bu insanlar kimlerdir?..Ve nereden geldiler aramıza?..Başka bir gezegenden mi geldiler?..Onlar,kendi ülkelerinde mülteci durumuna düşün Filistinliler mi yoksa?..

  Hayır!Hayır!..Aslında onlar içimizden birileri...En yakınlarımız...Ağabeyimiz,akrabamız veya aynı mahallede çocukken oynadığımız arkadaşımızdır.Köyünü terketmek zorunda kalan köylümüz;çocuklarını başgöz etmek için varını yoğunu tüketerek,ilerlemiş yaşına rağmen taşeronda çalışmaya mecbur kalan babamızdır,kayınpederimizdir!..