Doğal öğreticimiz DOĞA;

"FİLİZLENEN DÜŞÜNCELER"

Hangimizi ormanın yeşili yada denizin hafif hafif esen dalgası dinlendirmez ki ? Yetişkinler için huzur, çocuklar için bol eğlence içerir. Oysa doğa bizim eğitim, sorgulama, gözlem ve bilim alanımız da olmalı.

Doğa da nesli tükenen bir tür de doğada ki çocuk ;

Çocuklarımıza doğal öğreticimiz doğayı tanıtmak ve yaparak yaşayarak çevre bilincini vermek eğitim sistemimizin için de olmalı..

Kardelen olmasa mücadeleyi öğrenebilir miydik hiç… Ya karıncaların bir çöpü birlikte taşımaları, bize birlikten kuvvet doğabileceğini göstermez mi? Dağlar dan korkuyu, ırmaklar dan yol bulmayı, kuşlar dan özgürlüğü, öğrenmeli. Düştüğün de canı yanan bir çocuk yeşili kestiğinde akan sıvıyı hissetmeli, ağaçların köklerinden birbirlerine olan yardımlaşmayı, bir solucanın harika bir toprak mühendisi olduğunu gözlemlemeli, bir sarmaşıktan yaşama sarılmayı.

Ağaca kurulan salıncağın ev sahipliğini, yükseğe çıkmak için emeğin zorluğunu, yönünü bulmak için güneşi beklemeyi, sabahın oluşuna kadar sabretmeyi bilmeli.

Doğa çocuklara bütün duyu organlarını kullanabilecekleri eşsiz bir ortam sunar.

Oynamayı sanalda , gezmeyi AVM lerle gideren çocuklar, geleceğin toplumunda, fiziksel ve ruhsal (obezite- antisosyal- depresyon vb) sorunlarıyla birlikte geliyorlar.

Sağlıklı olabilmek, hayata hazırlanabilmek için doğaya ihtiyaçları var.

“Açık havada zaman geçirmenin çocuklara yararları” üzerine büyük bir araştırma başlatan Filedelfiya Çocuk Hastanesi, Gastroenteroloji ve Beslenme Bölümü doktorlarından Dr. Burdette ve Whitaker, düzenli olarak açık havada oynama şansı verilen çocukların sadece fiziksel açıdan gelişmediklerini söylüyorlar. Aynı zamanda hayal güçleri daha kuvvetli, daha yaratıcı ve işbirliğine daha yatkın çocuklar olduklarını ifade ediyorlar.

Çocuklar, gördüklerini unutmazlar, ezberden uzak ve kalıcıdır. Yeni görüp keşfettikleri şeyler karşısında hayranlık duyarlar, yaşayarak öğrendikleri bilgileri çevresi ile paylaşırlar, doğadaki ritmi ve döngüyü, ekolojiyi anlayarak deneyimler kazanmaya başladıklarını, doğaya değer verdiklerini ve doğada birbirleriyle işbirliği içinde olmaya özen göstermeleri ve konuya uzun süre odaklanmaları, dikkat sürelerinin artması hem biz eğitimciler için, hem de yaşanılır bir dünya çok önemlidir.

Doğanın da çocuklara ihtiyacı var.

Çocuklar daha küçük yaştan doğayla bağ kurmaları, doğayı tanımaları, çeşitliliği gözlemlemeleri, gelecekte doğayla ilgili sorunların az olmasına, olanlarla ilgilenmesine , çözüm üretmesine olanak verecektir.

Aksi takdir de; Kim çevreci sivil toplum kuruluşlarında gönüllü çalışacak? Kim çalıştığı yerde, mahallesinde geri dönüşümü başlatacak? Nesli tükenmekte olan hayvan ve bitkiler için kim endişelenecek? Kuruyan göllerin yanan ormanların sesi kim olacak? Kim küresel ısınmayla, çevre ve doğa kirliliği ile ilgilenecek? Toprağın betondan daha önemli olduğunu kim haykıracak? Kim bilecek küçücük bir birikintinin ya da bir ceviz büyüklüğü toprağın içinde dünya nüfusundan daha çok canlıya ev sahipliği yaptığını ve bu nedenle korunması gerektiğini. Böylece doğadaki yaşam döngüsünün de korunduğunu ve bunun çevre için çok önemli olduğunu.

Doğayı anlayan, koruyan, meraklı, araştırmacı, gözlem yapan, çözümler üretebilen, daha sağlıklı, yaratıcı, stressiz, mutlu, nesiller yetiştirebilmek için temel eğitim müfredatın için de olması , eğitimcilerin uygulama alanları olarak doğayı kullanmasına olanak sağlanması, anne ve babaların çocuklarını doğayla buluşturması ne güzel olur. İçerde hiç çocuk kalmasın, doğa bilincine camdan bakarak, kitaptan okuyarak varılmaz..

GELECEĞİMİZİ DOĞAYA , DOĞAYI YARINLARA TAŞIYALIM…

FİLİZ ÖZKAYNAK DİKDÖNEK

TEMA VAKFI TEKİRDAĞ İL TEMSİLCİSİ